
Artykuł podejmuje przede wszystkim próbę zastosowania komunikacyjnej stratyfikacji społeczeństwa polskiego ze względu na styl życia do refleksji nad możliwymi strategiami i praktykami projektowymi w przestrzeni miejskiej. Autorzy stawiają tezę, że koncepcja miejskiego stylu życia (Oliveira, Vidal, Ferraz 2020) jest zwyczajnie zbyt ogólna i niewystarczająca do zrozumienia, czym jest miasto z perspektywy architektoniczno-urbanistycznej i społecznej. Również kategoria klasy kreatywnej (Florida 2003) jest nie tyle opisem specyficznego stylu życia, ile przejawem konsumpcyjnie zorientowanych praktyk rynku. W tekście podjęta została zatem próba dopasowania kodów lifestyle’owych (janKomunikant 2012) do różnych obszarów aktywności projektowych w wybranych przestrzeniach miejskich w sposób zorientowany na końcowego odbiorcę w określonej roli społecznej, zakładając przy tym, że społeczeństwo należy rozumieć przede wszystkim jako system komunikacyjnych powiązań (Luhmann 1995). Jak wskazują badacze z grupy badawczej janKomunikant, punktem odniesienia dyferencji stylu życia jest komunikacja społeczna i jej społeczne manifestacje.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.