Nie jest prawdą, że wiemy o Grekach choćby tyle, ile sądzimy, że wiemy. Większość naszych wyobrażeń na ich temat to uproszczenia i mistyfikacje. Nasza tożsamość nie tkwi jednak w treści tych półprawd, lecz w znaczeniu, jakie z nimi wiążemy. Z pokolenia na pokolenie przekazujemy sobie przekonanie, że w jakimś stopniu – choćby znikomym – wszyscy jesteśmy Grekami. Warto pamiętać, że nie ma nic koniecznego w takim stosunku do przeszłości, który nakazuje traktować ją jako wiążącą i ważną, zakorzenić się w niej i zadomowić, a nawet przedkładać ją ponad chwilę obecną. Ten stosunek do Greków i dziedzictwa klasycznego w ogólności jest jednym z najintymniejszych składników naszego europejskiego projektu samych siebie, który – ponieważ nie jest konieczny – możemy łatwo zatracić.
W trzecim numerze „Stanu Rzeczy” mierzymy się z Grecją: tą klasyczną, współczesną i tą z naszych wyobrażeń. Pomagają nam w tym włączone do tomu przekłady esejów Norberta Eliasa i Alvina Gouldnera. Numer uzupełniają recenzje, m.in. polemika Tomasza Zaryckiego z Janem Sową na temat „fantomowego ciała króla”.